تاریخچه هدفون

تاریخچه ی هدفون بی سیم و سیم دار

 با توجه به حضور همیشگی و اساسی هدفون در میان زندگی امروزه ما، اگر نگاهی به تاریخچه پیدایش هدفون داشته باشید، قدمت طولانی هدفون ها قطعا شما را شگفت زده خواهد کرد.

ممکن است هدفون های اولیه نسبت به هدفون های استاندارد امروزی کمی عجیب و غریب به نظر برسند ولی اساس و پایه فناوری به کارگرفته شده در تمامی آن ها تقریبا مشابه است و بیش از یک قرن است که تقریبا تغییرات آن چنان زیادی نداشته اند.

اکنون نگاهی کوتاه به برخی از نقاط عطف در روند پیدایش این ابزار پرکاربرد در مانیتورینگ، پخش موسیقی، گیمینگ، ورزش و ... می اندازیم.

نخستین هدفون های ساخته شده بیشتر شبیه رادیوهای قابل حمل یا همان (BoomBox) بودند که بر روی شانه کاربر قرار می گرفتند.

تاریخچه پیدایش هدفون به دوران قبل از دهه 1800 بر می گردد. در واقع می توان گفت که اولین هدفون های ساخته شده در آن زمان توسط اپراتورهای تلفن استفاده می شدند. ساختار این هدفون ها به گونه ای بود که دستگاه بر روی شانه ی شخص نصب می گردید اما به خاطر وزن سنگین این هدفون ها (وزنی معادل 10 پوند (4.5کیلوگرم)) شخص استفاده کننده احساس راحتی نمی کرد.

در واقع اولین هدفون جهان توسط Ezra Gilliland  اختراع شد. برد سوئیچ تلفن و زنگ مغناطیسی موجود در این دستگاه به اپراتور این امکان را می داد تا بدون کمک دست ها و در واقع به صورت هندزفری حداقل به صورت کارآمدتری از تلفن استفاده نماید.

گیلی لند رفیق صمیمی توماس ادیسون بود که اولین تلفن خانه را در دهه 1870 میلادی در شهر ایندیاناپولیس تاسیس کرد.

نسخه اولیه ایرپاد (earbuds) توسط یک مهندس فرانسوی ثبت و اختراع شد.

مخترع هندزفری کیست ؟

یکی از سوالاتی که حتما ذهن شما را به خود مشغول کرده است این است که مخترع هندزفری کیست و اولین هندزفری جهان در چه زمانی ساخته شده است؟

مخترع هندزفری مهندسی فرانسوی به نام ارنست مرکادیر (Ernest Mercadier) در اوایل دهه 1890، یک ست دوتایی از هدفونی که در داخل گوش قرار می گرفت را اختراع، و به ثبت رسانید. مطابق با حق اختراع ثبت شده، ارنست مرکادیر مخترع هندزفری باور داشت که:

به منظور بهبود در روند سیستم گیرنده های تلفنی، آن ها باید به اندازه کافی سبک باشند تا کاربر حمل آسان و راحتی را در هنگام استفاده از آن تجربه کند. در نهایت، پس از انجام آزمایش های جدی و فراوان ارنست مرکادیر موفق به ساخت گیرنده های تلفنی مینیاتوری با وزن کمتر از 13.4 اونس (حدودا 50گرم) شد.

همچنین بخوانید:هدفون مانیتورینگ چیست؟

حتی این گیرنده ها برای قرارگرفتن در درون گوش کاربر طراحی شده بودند. به مرور زمان این شاهکار باورنکردنی نمونه ای از کوچک سازی جسمی بود که تا زمان توسعه ی مجدد هدفون های ایربادز(earbud)  دیده نشده بود.

ویژگی شگفت انگیز این هدفون وجود یک لایه پلاستیکی پوششی در هنگام استفاده بود تا از این طریق از اصطکاک دهانه گوش در زمان استفاده کاسته شود. این ویژگی به طرز موثری از ورود صداهای خارجی و اطراف به داخل هدفون جلوگیری می کرد.

الکتروفون قدم اولیه اما مهم دیگری بود که در این مسیر برداشته شد.

با این وجود، تصور ما از آنچه که امروزه به عنوان هدفون در نظر داریم نسبت به آن زمان متفاوت می باشد، الکتروفون در دهه 1890 میلادی در انگلستان اختراع شد. در واقع الکتروفون دستگاهی بود که به کاربر امکان شماره گیری و تماس با اپراتور برد سوئیچ را می داد. مسئولیت اپراتور در واقع اتصال کاربر به برنامه ها و اجراهای زنده و حتی سخنرانی های کلیسا در روزهای یکشنبه در لندن بود.

فناوری الکتروفون ها تا حدود 30 سال مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت با ظهور تکنولوژی رادیو، کمتر مورد استفاده قرار گرفت.

این ایده در واقع همان ایده ای است که در هدفون های امروزی مورد استفاده قرار می گیرد. درست همانند یک جفت گیرنده که بر روی گوش ها قرار می گیرد و شما می توانید به موسیقی دلخواهتان گوش دهید.

در سال 1906، دفترچه راهنمای تلفن مانندی در یک آگهی تمام صفحه در لندن چاپ می شد، در این دفترچه ی راهنمای تلفن، لیستی از 14 تئاتر وجود داشت که مشترکان می توانستند هر شب  به برنامه ی مشخصی گوش کنند. این در حالی بود که برای روزهای یکشنبه، 15 کلیسا خدماتی را از این طریق ارائه می دادند. اما، با وجود محدودیت و مختصر بودن سرویس ها در آن زمان با استقبال زیادی مواجه شده بود و توانست در میان مردم از محبوبیت خاصی برخوردار شود.

شرکت الکتروفون در سال 1894 تاسیس شد و تا سال 1896 پنجاه مشترک داشت. تعداد مشترکان اصلی این شرکت در سال 1919 به هزار تن افزایش پیدا کرد. در سال 1923 با بیش از 2000 مشترک توانست به درجه بالایی از اعتبار در نشان اختصاری خود دست پیدا کند.

اگرچه تا این زمان، گیرنده های رادیویی بی سیم تا سال 1924 غیرقابل استفاده و به نوعی خاموش شده بودند، شرکت الکتروفون حدود نیمی از مشترکین خود را از دست داد و در سال 1925 از فعالیت کاری خود کنار کشید.

ناتانیال بالدوین (Nathanial Baldwin) و هدفون های دریایی اش

در حالی که الکتروفون محبوبیت بیشتری پیدا می کرد، در سمت دیگری، در منطقه ی آتلانتیک، ناتانیل بالدوین (Nathanial Baldwin) بر روی میز آشپزخانه ی خود مشغول به اتصال و سیم کشی سیم های مسی به منظور اتصال بیش از یک مایل (1.6 کیلومتر) سیم به هر گوشی هدفون بود. بالدوین امیدوار بود تا راهی برای تقویت صدا در هنگام سخنرانی در معابد را پیدا کند.

او با موفقیت دستگاهی را تولید کرد که بدون استفاده از برق می توانست صدا را دریافت کند. این طرح اولیه در واقع پیش زمینه ای برای طراحی هدفون بی سیم است که ما همچنان امروزه از آن استفاده می کنیم.

 در آن زمان، سرمایه گذاران خصوصی به تمسخر این ایده پرداختند ولی نیروی دریایی ایالات متحده برخلاف آن ها، با خرید ده ها دستگاه جدید برای اپراتورهای رادیویی خود از این ایده حمایت کرد و این اختراع از آنجا به دست فراموشی سپرده و گویی خاموش شد.

 بر اساس گزارش SSence هدف نظامی استفاده از این نوع هدفون بی سیم، از این جهت بود که سربازان برای شناسایی کردن صداهای پخش شده از مناطق دوردست از هدفون ها کمک می گرفتند. پس از مدتی، آن ها شدیدا متوجه زیبایی تک بعدی این هدفون ها نسبت هدست های الکتروفون دستی شدند. به عبارتی، این نوع هدفون بی سیم در آن دوره بسیار زیباتر و با سلیقه‌تر از هدفون های الکتروفون طراحی شده بودند.

آنتنی که از جنس فلز برنج بر روی هر گوشی هدفون تعبیه شده بود این امکان را به کاربر می داد تا بتواند هدست را در اندازه های مختلف تنظیم کند. در واقع این اختراع تکمیل شده نسخه ی اولیه ای از هدستی محسوب می شد که توسط نویسنده معروف فرانسوی یعنی ژول ورن در داستان هایش پیش بینی کرده بود.

چندین شرکت از جمله شرکت آلمانی Beyer dynamic سعی در تولید دستگاه های مشابهی برای چهل سال آینده را داشتند. در واقع، این شرکت در زمینه ی تولید هدفون (1937)، اولین شرکت تولید کننده ی این محصول است.

خلبانان آلمانی جز اولین افرادی بودند که تجربه شنیدن صدای استریوفونیک (stereophonic) را داشتند. پیشرفت جالبی که در هدفون های مدرن وجود داشت. در واقع، اولین افرادی که تجربه شنیدن صدای استریو را داشتند، خلبانان آلمانی در جنگ جهانی دوم بودند که توانستند از طریق هدفون این صدا را تجربه کنند.

کتاب گرامافون، فیلم و نسخه ماشین نویس شده ی این داستان که توسط نویسنده ی مشهور فردریک کیتلر (Friedrich Kittler)  به رشته ی تحریر درآمده است، در واقع شرح سیستم رادار خلاقانه ای است که توسط نیروی هوایی آلمان استفاده می شده است. در طول جنگ جهانی دوم، این سیستم به خلبانانی که از هدفون استفاده می کردند امکان دستیابی به مقاصد و بمب افکن ها برای پرتاب دقیق بدون دیدن هدف را می داد.

هروقت خلبانان به هدف خود دست پیدا می کردند، دو سیگنال باهم ادغام شده و صدایی ممتد را ایجاد می کردند. همانطور که کیتلر در کتاب خود می نویسد:

از نظر تاریخی، [خلبانان آلمانی] اولین استفاده کنندگان هدفون با صدای استریویی که امروزه تمامی ما با آن آشنا می باشیم بودند.

چندین سال بعد از جنگ، AKG اولین هدفون های دوتایی خود را تولید کرد. این هدفون K120s  نامیده شد. طراحی ذهنی بکار گرفته شده در این مدل محبوبیت باورنکردنی این محصول را اثبات می کند. همین طراحی ذهنی و محبوبیت بیش از حد این محصول کافی بود تا شرکت سازنده، فعالیتش را از تولید در زمینه محصولات و تجهیزات صنعت فیلم به تجهیزات صوتی تغییر دهد.

اما جهش بزرگ بعدی در سال 1958 رخ داد، زمانی که جان کاس (John Kass) مخترع اولین جفت هدفون های استرویی با صدایی واقعی، مدل Kass SP-3  را اختراع کرد. مدل های اولیه شامل بلندگو های کوچک پوشیده از مقوا و فوم مورد استفاده در مبل بودند، ولی همین مدل های اولیه تاثیر فوری و بسزایی در سراسر جهان داشتند.

این شرکت در ابتدا با هدف نشان دادن کیفیت، دستگاه ضبط قابل حملی که دارای سوئیچ مخصوص، مناسب برای گوش دادن به موسیقی بود را نمایش داد. هدفون های ساخت این شرکت درست همانند موسیقی راک اند رول (Rock Roll) با محبوبیتشان، صنعت موسیقی را در دست گرفتند.

در دهه 1960، این کمپانی جدید ترین هدفون خود را در همکاری با Beatles تحت عنوان Beatlephones معرفی کرد. این هدفون به طور ویژه برای مخاطبان و کاربران جوان تر روانه بازار گردید. در واقع این کمپانی روند بازاریابی را با هدف خاصی شروع کرد و آن هدف خاص هم افراد جوانی بودند که نسبت به سایر افراد بزرگسال تمایل بیشتری به گوش دادن به موسیقی داشتند.

درست پیش از این، در اواخر دهه 1950، شرکتی به نام استاکس (Stax) فعالیت خود را آغاز کرد. این شرکت با تولید اولین جفت هدفون های الکترواستاتیک در جهان به نام SR-1، نام خود را در بازار ثبت کرد. این محصولات در ابتدای دهه 1960 میلادی روانه ی خط تولید شدند.

از Sennheiser گرفته تا سونی و Bose و Oneodio  و در نهایت iPod

در اواخر دهه 60، کمپانی کاس (Kass) با تعداد زیادی از رقبا مواجه  شد. شرکت هایی نظیر فیلیپس اقدام به تولید انواع هدفون بی سیم و با سیم مقرون به صرفه کردند. اما این سنهایزر (Sennheiser) مدل HD414 بود که آغازگر انقلاب بزرگ دیگری در زمینه ساخت هدفون شد. در طراحی این هدفون، از فوم های ضخیم خبری نبود، در نتیجه هدفون Sennheiser HD414 با استفاده از باز طراحی هدفون های قبلی توانست هدفون سبک تر و کم حجم تری از مدل های پیشین را ارائه کند.

گویی شوکی بر بازار وارد شد که در سال 1969 بیش از 100 هزار واحد از این هدفون سنهایزر به فروش رسید. همچنین طراحی اجرا شده در این هدفون به عنوان یک طراحی پیش فرض تا بیش از یک دهه مورد استفاده قرار گرفت.

سپس واکمن سونی (Sony Walkman) وارد عرصه ی تولید گشت. در سال 1979، انتشار موزیک پلیر قابل حمل سونی باعث شد هدفون سنهایزر HD414 از صحنه ی تولید دور شده و تولید آن ها کم کم مهار گردید.

این امر به منظور ایجاد یک تجربه ی جدید از موزیک پلیرهای قابل حمل همانند طوفانی سهمگین کل دنیا را در برگرفت.

در حالی که کیفیت صدای پخش در هدفون های ارائه شده به همراه واکمن بسیار پایین، ضعیف و وحشتناک بود، همین امر سبب شد تا تولیدکنندگان واسط در تولید هدفون دست به کار شده و با تولید نوع جدیدی از موزیک پلیر به نام Discman که با CD پخش موزیک را انجام می داد سعی در پرکردن این خلا بزرگ کردند تا در نهایت به موفقیت بزرگی منجر شد.

دهه 1980 شاهد اختراع مجدد ایربادز یا همان (earbuds) بود. همچنین در این دهه هدفون های درون گوش یا هندزفری های کوچک نیز ظهور پیدا کردند. اگرچه پیدایش این محصولات خلاقانه بود اما، به اندازه ی اختراع استیو جابز (Steve Jobs) تاثیر گذار نبودند.

در حالی که در سال 1979، شرکت سونی در حال راه اندازی انقلابی جدیدی در موسیقی از طریق واکمن بود، دکتر عمار بوز (Amar Bose) با الهام گرفتن از کیفیت وحشتناک هدفون هایی که در طول سفرهای هوایی به مسافران داده می شد، به دنبال راهی برای جلوگیری از ورود سر و صداهای بیرون در هنگام استفاده از هدفون بود.

هدفون های (Noise-canceling) با هدف جلوگیری از ورود صداهای اطراف به داخل هدفون، در اصل، تبدیل به یک ابزار کاربردی و مفید برای استفاده خلبانان به جای مصرف کنندگان عادی به بازار عرضه شدند. در نهایت، این تکنولوژی راهش را در بازار الکترونیک مصرفی با عرضه ی هدفون های (Bose QuietComfort) در سال 2000 پیدا کرد.

استیو جابز و اپل از تاریخچه ی هدفون برای ثبت تولیدات خود استفاده کردند.

قدم بعدی آیپاد (iPod) بود.

کمپانی اپل ایرپاد را تولید نکرد، چراکه از همان روزهای اول اختراع هدفون، ایرپادها طراحی شده بودند، اما تصمیم طراحی ایرپاد زمانی اجرایی شد که موزیک پلیر iPod MP3 در سال 2001 تولید و راه اندازی شد. همراه با تولید این موزیک پلیر هدفون بی سیم de facto  برای دهه ی بعدی متبلور و طراحی شد.

در سال 2008، جیمی لاوین (Jimmy Iovine) و افسانه رپ، آندره یانگ (Andre Young) در مشارکت برای ساخت خط جدیدی از هدفون بی سیم تحت عنوان Dr.Dre  شناخته شدند. این نوع از هدفون بی سیم در واقع مدل های اولیه هدفون های بیتس Beats بودند.

در اصل این هدفون ها به منظور روی کارآمدن مجدد باس شدید هدفون های قبلی طراحی شدند تا سبک های موسیقی چون رپ و هیپ هاپ بتوانند صحنه های موسیقی را تحت تاثیر قرار دهند.

هدفون های بلوتوث دار پیشرفتی بزرگ در صنعت تولید هدفون محسوب می شدند. با توجه به گذشت یک قرن پس از اختراع هدفون، مدل هدفون بی سیم، تحت عنوان هدفون های بلوتوث دار معرفی شدند. درواقع، یکی از اولین هدفون های بلوتوث دار مصرفی در اواخر دهه 1990 روانه بازار شد. این هدفون بی سیم در واقع هدست موبایلی بود که جایزه ی بهترین نمایش فناوری را اندکی پس از عرضه به بازار، در کمدکس (COMDEX) از آن خود کرد.

همزمان با قدمت هزارساله اختراع هدفون، اولین تلفن های همراه با فناوری بلوتوث به بازار عرضه شدند. تعداد زیادی از دستگاه های مرتبط نیز پس از عرضه به بازار همانند Ericsson T39 پدیدار گشتند.

در اواسط دهه 2000 میلادی، هدفون استریوفونیک بلوتوث دار برای نخستین بار پدیدار شد. اما این مدل تا اوایل دهه 2010 میلادی زمان برد تا بتواند به طور گسترده ای محبوب شود. و در نهایت، این موارد ماندنی جایگزین هدفون های سنتی شدند.

اکنون هدفون های بلوتوث دار تقریبا به اندازه هدفون های معمولی در دسترس می باشند. اما حقیقتا ایرپادهای بی سیم هنوز یک فناوری نسبتا جدیدی تلقی می گردند.

براگی دش (Bragi Dash) جز برخی از اولین برندهایی بودند که در ابتدا پدیدار گشتند تا تلاش برای حفظ ارتباط ثابت در بین ایرپادها برقرار بماند. اما، این اتفاق تا سال 2016 به وقوع نپیوست. تا زمانی که هدفون های Bragi ,oneodio ،Jabra’s Elite Sport و ایرپادهای اپل همگی به این توافق رسیدند که به روشی که قرار بود این فناوری کار کند، نتیجه بخش بوده است.

از آن زمان به بعد بسیاری از تولیدکنندگان واسط و فرعی نیز به ساخت این محصولات ملحق شده و مشابه چنین محصولاتی را با قیمت پایین تر تولید کردند، اما کیفیت صدا و ساختار هدفون های چنین تولیدکنندگانی قابل مقایسه با کیفیت های اصلی آن نبوده و هیچ ضمانتی برای وجود کیفیت بالای محصول و ماندگاری آن وجود نداشت.

برخی از تحولات جدیدی که به ویژه از سوی کمپانی اپل صورت در حال انجام می باشد، سعی در بهبود ایرپادهای بلوتوث دار دارد. برای مثال یکی از این تحولات، فناوری لغو صدای اطراف یا همان Noise Cancellation می باشد.

به هرحال، ایرپادهای بلوتوث دار احتمالا برای باقی ماندن در بازار وجود دارد تا در آینده ای نه چندان دور برای بهتر یا بدتر شدن وضعیت، تسلط بازار را در دست بگیرد.

آینده هدفون بی سیم چگونه خواهد بود؟

همانگونه که مشاهده شد، هدفون از روزهای آغازین در اواخر دهه 1800 مسیری طولانی را طی کرده و امروز بازار برای این محصول میلیاردها دلار ارزش قائل می باشد.

 با وجود چنین تقاضایی، شکی نیست که تولیدکنندگان به دنبال چیزهای بزرگ تری در صنعت تولید هدفون بی سیم می باشند. اما مرحله ی بعدی چه می تواند باشد؟

این فناوری از قبل جهش های گسترده ای را در زمینه ی کوچک سازی ابعاد محصولات، کیفیت صدا، لغو صدای اطراف و اتصال بی سیم ایجاد کرده است. اما سوال این است که چه چیزی برای بهبود این محصول همچنان دست نیافتنی بوده است؟

در واقع، یکی ازحوزه های که می توان به سمت بهتر شدن در آن حرکت کرد، رویکرد هدفون بی سیم یا طراحی ایرپاد تک سایز می باشد. یک شرکت مستقر در آلمان به نام (Oneodio)، در حال حاضر مشغول به کار در زمینه افزایش بالقوه بازار تکنولوژی در رابطه با هدفون بی سیم و سیم دار مناسب برای مانیتورینگ، میکس و مستر، پخش حرفه ای موسیقی، تلویزیون، فعالیت های ورزشی، هدفون بی سیم گیمینگ و تولید هدفون استودیویی با کیفیت می باشد. هدف از این کار تعیین آینده تکنولوژی است.

کمپانی Oneodio در سال 2018 اولین هدفون بی سیم هوشمندش را طراحی کرد. طراحی این هدفون بی سیم از ویژگی 3 در 1 برخوردار می باشد به طوری که تلفیق سه ویژگی کیفیت صدا، راحتی گوشی و بلندگوی پرقدرت بولوتوثی در قالب یک هدفون بی سیم را برای شما به ارمغان می آورد.

سازندگان این مدل هدفون بی سیم Oneodio ادعا می کنند که این مدل دارای امکاناتی چون پخش برترین کیفیت صدا، کنترل لمسی خازنی، استفاده راحت حتی در هنگام حرکت و استفاده ی مناسب برای کل روز و ... می باشد.

بنیان گذار و مدیر ارشد طراحی های نظری شرکت Oneodio اذعان داشت که:

هدف ما از تاسیس Onodio طراحی مجدد هدفون های مدرن هم از نظر شکل و ظاهر و هم از نظر عملکرد و کارایی می باشد. به طوریکه که با تمامی جوانب استفاده روزانه ی کاربر، چه در خانه، چه در اجتماع و رفت و آمد و چه در محل کارسازگار باشد.

ما مشتاقیم که بتوانیم هدفون بی سیم Onoodio را راه اندازی کرده تا محصولی را به مشتریان ارائه دهیم که مجهز به جدیدترین فناوری ها است، تجربه ای بی نظیر برای استفاده ی مداوم از این محصول در هر شرایط.

یکی از بی نظیر ترین و منحصر بi فردترین ویژگی های هدفون بی سیم و سیم دار OneOdio، قابلیت تطابق و سازگاری آن هاست. شکل ظاهری و طراحی گوشی ها به صورتی است که علاوه بر محصور ماندن گوش در هنگام استفاده، احساس راحتی را برای کاربر به ارمغان می آورد و هیچ گونه حس گرفتگی یا مزاحمتی برای فرد ایجاد نمی کند. ویژگی های ذکر شده نه تنها باعث احساس راحتی فرد می شود بلکه شرکت سازنده مدعی است که تجربه گوش دادن به موسیقی با استفاده از هدفون بی سیم Onoodio را در هیچ زمان و هیچ هدفون مشابهی نمی توان احساس کرد.

وی در ادامه افزود:

"هیچ هدفون بی سیمی به اندازه هدفون های شرکت Onoeodio با زندگی شما سازگار نیست. همچنین این محصولات نحوه ی تعامل و استفاده روزانه ما از تکنولوژی را در مقیاس گسترده ای تغییر می دهند."

هدفون ها در طول تاریخچه بلند مدت خود همیشه وجود خود را حفظ کرده اند. و رسالت خود و عملکرد اساسی آنها که همان کمک به جنبه های صوتی زندگی انسان ها می باشد را از دست نداده اند. فناوری های گوناگون پس از به وجود آمدن در زندگی، پس از مدتی کمرنگ شده و تنها مدتی قابل استفاده می باشند. اما تا زمانی که موسیقی وجود داشته باشد، و حتی تا زمانی که سلول های مغزی و سیگنال های الکتریکی ما قادر به درک اصوات موسیقیایی می باشند این تکنولوژی بخشی از زندگی ما خواهد بود.

لذا، همانند الان که اصوات، مصرانه در تکنولوژی های پیشرفته جای خود را پیدا کرده اند، هدفون بی سیم همچنان تنها راه برای ادامه دادن در مسیر این فناوری می باشد.