مخترع بلوتوث کیست؟

مخترع بلوتوث کیست؟

در اصل، استاندارد بلوتوث توسط دکتر یاپ هارتسن (Jaap Haartsen) پیش از سال 1994 در شرکت اریکسون پا به عرصه ی وجود گذاشت. نام بلوتوث (Bluetooth) الهام گرفته از نام پادشاه مشهور دانمارکی به نام (Harald Blåtand) در قرن دهم است. این پادشاه به دندان آبی شهرت داشت. در آن زمان، این فناوری با هدف جایگزینی امواج رادیویی کوتاه برد UHF با کابل های مخابراتی RS-232 استفاده شد. اگرچه این فرکانس ها بسیار مشابه با فرکانس های Wi-Fi می باشند، اما بلوتوث همیشه به عنوان فناوری کم برد با محدوده بسیار کوتاه تر و کم مصرف طراحی گشته است. 

شرکت پایه گذار در اختراع بلوتوث، شرکت سوئدی اریکسون بود. این تلاش تیمی در سال 1989 آغاز شد. زمانی که مدیر ارشد فناوری اریکسون موبایل، نیلز ریدبک (Nils Rydbeck) با همکاری پزشکی به نام(Johan Ullman) با دادن ماموریت به دو مهندس به نام های (Jaap Haartsen) و (Sven Mattisson) در صدد ارائه یک استاندارد فناوری رادیویی برای انتقال سیگنال های بهینه شده بودند. این ماموریت، با هدف انتقال سیگنال بین رایانه های شخصی و هدست های بی سیم صورت گرفت، تا در صورت موفقیت آمیزبودن این ماموریت، این محصول روانه ی بازار گردد. در سال 1990، هارتسن نامزد دریافت جایزه مخترع اروپا از طرف اداره ی ثبت اختراعات اروپا گردید.

نام بلوتوث نیز ترجمه ی انگلیسی نام خانوادگی پادشاه دانمارک به نام هارالد بلوتاند است. در طول قرن دهم، دومین پادشاه دانمارک به دلیل اتحاد مردم دانمارک و نروژ در اسکاندیناوی مشهور بود. در حین ایجاد استاندارد بلوتوث، مخترعین احساس کردند که در اتحاد کامپیوترهای شخصی و صنایع تلفن همراه نیز چنین رابطه ی مشابهی وجود دارد. لذا زمانی که در هنگام نامگذاری این فناوری گیر کردند، از این اسم الهام گرفتند. لوگوی این فناوری نیز الهام گرفته از یک کتیبه وایکینگ است که به عنوان Bind Rune شناخته می شود و ادغامی از دو حرف اول پادشاه می باشد. 

عدم رقابت پذیری فناوری بلوتوث

با توجه به فراگیری فناوری بلوتوث، ممکن است برای برخی این سوال پیش بیاید که چرا هیچ گونه جایگزینی برای این فناوری وجود ندارد؟ پاسخ به این موضوع کمی پیچیده به نظر می آید. زیبایی فناوری بلوتوث در این است که اجازه می دهد تا از طریق سیگنال های رادیویی کوتاه برد که یک شبکه را تشکیل می دهند، بیش از هشت دستگاه به یک دیگر متصل (pair) شوند لذا، با عملکرد هر دستگاه به عنوان یک جز از سیستم بزرگ تر برای دست یابی به این هدف، دستگاه های دارای بلوتوث می بایستی با استفاده از پروتکل های تحت شبکه، با مشخصات یکسان ارتباط برقرار کنند.

بنابراین، بلوتوث به عنوان یک استاندارد فناوری، همانند وای فای، به هیچ محصولی متصل نیست. 

اما کمیته ای تحت عنوان گروه ویژه علاقه مندان بلوتوث (Bluetooth Special Interest Group)، متعهد به تجدید نظر در استانداردها و صدور مجوزهای مرتبط با فناوری و علائم تجاری برای تولید کنندگان است. برای مثال، بلوتوث نسخه ی 4.2 (که در سال 2014) منتشر شد، از انرژی کمتری استفاده می کند و ویژگی هایی چون سرعت انتقال و امنیت در مقایسه با نسخه های پیشین بهبود یافته است. هم چنین، امکان اتصال پروتکل اینترنت را برای کاربران فراهم می کند، تا دستگاه های هوشمند بتوانند از این طریق به یکدیگر متصل شوند. 

با این حال نمی توان گفت که بلوتوث بی رقیب است. ZigBee یک استاندارد بی سیم و تحت نظارت ZigBee Alliance است که در سال 2005 راه اندازی شد و امکان انتقال داده در مسافت های بیشتر، حدودا 100 متر را فراهم می کند. این در حالی است که مصرف انرژی نیز کمتر می باشد. یک سال بعد، گروه ویژه علاقه مندان بلوتوث (Bluetooth Special Interest Group)، بلوتوثی کم مصرف از طریق حالت (sleep mode) با هدف کاهش مصرف برق معرفی کردند. 

اولین فناوری بلوتوث در سال 1999 در یک هدست موبایل بی سیم استفاده شد. این محصول نشان بهترین فناوری را در COMDEX برای خود کسب نمود. مشخصات بلوتوث نسخه 1.0 در همان سال رسما راه اندازی شد. اولین چیپست های مجهز به بلوتوث، دانگل، موس، کارت های بی سیم کامپیوتر و تلفن همراه در سال 2000 عرضه گشتند. اولین تلفن های همراه مجهز به تکنولوژی بلوتوث، گوشی همراه سونی اریکسون مدل T36 بود اما در واقع این همان مدل T39 اصلاح شده بود که در سال 2001 در انبار های تولید، ذخیره شده بود. این محصول، یک صفحه نمایش ال سی دی مونوکروم 101 x 54 داشت. هم چنین، قابلیت اتصال tri-band GSM، اینترنت WAP و حافظه ی کافی برای ذخیره حداکثر 1000مخاطب را به مشتریان ارائه داد. 

مسلما اولین نسخه منتشر شده بلوتوث با مشکلاتی همراه بود. به خصوص در ارتباط با اتصال، مشکلات عدیدی وجود داشت. در نسخه ی بلوتوثی 1.0 حداکثر سرعت انتقال تنها 721 کیلوبایت بر ثانیه بود، هم چنین دستگاه های به هم متصل شده نمی توانستند بیش از ده متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. همین امر سبب کند شدن فرآیند اتصال و انتقال داده در حجم های بالاتر می شد. این استاندارد در ابتدا با پروفایل های صوتی، هدفون بی سیم، شبکه های دایل آپ، فکس و ... همراه بود. اما از آن زمان به بعد به طور قابل توجهی گسترش یافت. 

با این که استاندارد اصلی این فناوری هرگز برای موسیقی و پهنای باند کامل طراحی نشده بود، اما به طور معمول، رایج ترین کاربرد بلوتوث در محصولات مدرن صوتی است. 

در طی دو دهه ی گذشته، تکنولوژی بلوتوث به عنوان یک جایگزین بی سیم برای کابل های قدیمی RS-232، تبدیل به یک استاندارد کاملا عالی و گسترده در نوع خود تبدیل گشته است. کاربرد های این فناوری در بسیاری از موارد چون، اشتراک گذاری فایل ها، جفت شدن دستگاه ها، موسیقی و سایر لوازم جانبی موسیقی است. اما با تمام این مشخصه ها، انعطاف پذیری این استاندارد خاص بی سیم، بزرگترین دارایی این فناوری می باشد. این بدین معناست که بلوتوث نه تنها در تلفن های هوشمند، بلکه در بازارهای متعددی از فناوری ها عامل بسیار مهمی خواهد بود.

امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشه لطفا نظراتتون از طریق همین مقاله با همکاران ما در فروشگاه اینترنتی فارسی مارکت به اشتراک بگذارید.